#بحران_شهروندی

 استفاده رژیم‌های توتالیتر مدرن از اهرم ترور و ارعاب از یک سو - که حالا با بهره‌گیری از دستاوردهای فنی و روان‌شناختی و... «متنوع‌تر» هم شده - و نیز بهره‌گیری وسیع این رژیم‌ها از ابزارهای تبلیغاتی در سرکوب و انقیاد هرچه گسترده‌تر جامعه و به‌ویژه همراهی و همگامی «نشئه‌گونه و سرمستانه» و عاری از فکر و مسئولیت بخش کوچک یا بزرگی از جامعه با ایدئولوژی و رویکرد نظام حاکم، شرایطی را به وجود می‌آورد که برخی پیامدهای آن از این قرار است:

هول و هراس و درخودرفتگی شهروندان؛

محوری شدن حفظ حیات فردی در زمانه‌ای که هر نقد و مخالفت و فکر و مطالبه مستقلی ممکن است آن را در معرض ترور و حبس و شکنجه قرار دهد؛

کشته ‌شدن حس همبستگی؛

تشدید سوءظن شهروندان نسبت به یکدیگر؛

و حتی متمایل ‌شدن شمار بیشتری از آن‌ها به 

قبول ایدئولوژی و گفتمان و کردار نظام حاکم.

پیامد چنین وضعیتی «بحران شهروندی» است، و «از نظر آرنت این بحران شهروندی با بحران اندیشه همراه است، زیرا در چنین فضایی جایی برای بحث و گفت‌وگو» باقی نمی‌ماند .